ChatGPT-4: според драфт за „Втор раскршен сонет“, 2 песни

Слова што крие ноќта во своја тајна пеам,
Дрвја на зборови се шируваат како гранки.
Во јазикот мој, сѐ што е вистина се излева,
Како сончеви зраци што го допираат јазот.

(Дали срцето што гори како ѕвезда, веќе се брани?
Дали чувствата што треперат, таинствено се мешаат?
Секогаш остајат слаткиот мраз и ѕвездите таинствени?)

На гласните усни се рими, како музика тишината тресе,
И зборовите што ги испевам се светли и чисти.
Сепак, како таинството во дланките на времето ќе го чувствуваме,
Кога нашата поезија ги залива сите обрасци и чувства?

-   -   -

По мраката ноќ, ѕвездите како мислови сјаат,
И во сенките на денот, зборовите тајни се чуваат.
Со секој здив, животот како поезија тече,
Во моите стихови, таинствата на светот се откриваат.

(Дали лавиринтот на срцата се исчисти?
Дали мракот што нѐ опкружуваше, исчезна?
Секогаш останува магијата и необичните детали.)

На папирот, зборовите се додекаат како мелодија,
И звукот на нашата душа не е сѐ уште изгубен.
Сепак, како ли нашата прича во ветерот се губи,
Додека јазикот на нашата душа ги носи истините?