ЗА МАГИ

Можам да ти подарам раскошен букет, но не знам дали си алергична на полен.
(според „Дарови“ од В. Мартиновски)

I

Сакам да се најдам

на твоите веѓи,

и таму да се чувствувам

како господар на светот.

Сакам да ги прогласам

твоите трепки за најмалиот

тобоган на светот.

Сакам засекогаш да

се изгубам во лавиринтот

од твоите пеги.

Сакам да си замислувам

дека во твоето грло

свири самиот Орфеј.

Сакам да се искачам

на твоите гради, и

таму да напишам:

„Исток беше тука“.

Сакам да халуцинирам

дека горам во

твојата коса со

боја на оган.

Сакам да ја воведам

убавината како нова физичка величина,

која ќе се мери во магдалени.

(Симболот би бил magi.).

Сакам твојот леден поглед

да го замрзне треперењето на моето тело,

кога ти се приближувам.

II

Помислувам на тебе

секогаш кога ќе погледнам

црвен капут.

Ми се пристирува,

или деновиве сите

носат по еден таков?!

III

Кога колонизаторите ќе

им се извинат на

своите некогашни колонии,

кога мажите ќе успеат

да ја истреста и

последната капка,

кога секое чудо ќе биде

со рок на траење

подолг од само три дена,

кога Тед ќе им каже

на своите деца како

ја запознал мајка им,

кога ќе ги знаеме оние

кои ги изградиле пирамидите,

а не само оние за кои тие биле изградени,

кога пензионерите попладне ќе се будат,

кога панкерите ќе престанат да се бунат,

кога Македонците ќе нема

за туѓите животи да судат;

Кога Естрагон и Владимир

ќе го дочечаат Годо,

кога Кинезите ќе направат

глобус во природна големина,

кога македонските фабрики

ќе чадат повеќе од

школскиот двор на С.У.Г.С. „...-Тито“,

кога девојките од минатиот век

нема да плачат на „Титаник“,

кога бабичките ќе престанат свеќиња да садат,

кога директорите ќе престанат да си ги ладат,

кога тапите од нашите вина лесно ќе се вадат,

ќе престанам да те љубам.

Ќе престанам да те љубам,

тогаш кога ти во мене ќе се вљубиш.

IV (математичко-љубовна минијатура)

Мојата љубов кон тебе е

голема колку број во периода.