ДЕВЕТТИ РАСРКШЕН СОНЕТ

Искри нов огномет зад ребрата едвај зацелени!

Кога ми зборува, светот веднаш онемува;
штом смеа ѝ чујам, времето сопира:
грло меко музика ѝ пее.

Им се предадовме бурно
на желбите жарки
и родивме
радост -
младост
оплодивме
со спомени јарки.

Ни в порој не ни е тмурно:
по умот бистар мир ни се лее,
низ души тих спокој ни продира;
сомнежите како пареа ни ги снемува,
срамот и стравот за навек в неврат ни се иселени.