ChatGPT-4: според драфт за „Трет раскршен сонет“, 4 песни + 1 фрагмент

Сонет на тропа-светлина

Трепка-ме тро маглено, светло трепкање,
Сѐ-мисли се тро-моментни, кратки краси.
Не, каде? Ти веќе не си таму, где секогаш горе гориш!
За_(и)дивит ко_насмевка што во мене бо-леди,
не венчан сум со ноќната ти тишина.
како ветер на замаглено небо, губим барем сега.

П-равда,
која се бориш
со живот кога твоето срце е одалечено.
Со мрак на душата, ти_чекаш гласник.
Со нас, вечно паметење в тишината,
по кратки, долги трепки,
продолжуваш да живееш
во сонети од сѐ што ни (пред)смејува.
Не заборавај да си исклучен, а за мистеријата - се соблечи!

Сонет на тропа-сон

Трепка-ме тро тајно, вечно трепкање,
Сѐ-шапка се тро-лути, слики што бришат сон.
Не, каде? Ти веќе не си овде, каде секогаш огорчено огорчуваш!
За_(и)гина најде го светот не_привлечен од безвреме
Како м

Сонет на тропа-брзина

Трка-ме тро, брзо, па брзо тркање,
Сѐ-губи се тро-брзо, светот како од вода.
Не, каде? Ти веќе не си овде, каде лавина се сруши!
За_(и)стапи, одлучно, не застани пред испречијата на патот.
Како стрелка на часовник,
брзо прелетуваш
преку сите.

П-родавам
својата тишината:
звуци што ги исцртуваш
со брзиот твој потег.
Со нас, нека брзината нашиот дом биде,
во ова време, мимо сите и останувај ги.
Не заборавувај да живееш, а за времето - уживај!

Сонет на тропа-снежно патување

Трс-каме тро, меко трсење на свегот,
Сѐ-стапки се тро-бели, низ празни полиња сон.
Не, каде? Ти веќе не си овде, во оваа зимска забава!
За_(и)зборувај со снежните падавици, не_оставај следи на светлината.
Како слика на зимска приказна, патуваш сончеви мили.

П-роклета
зима што ја сакаш:
со гладот на белиот свет,
со радост во срцето ти, како свештеник.
Со нас, нека тропите нашата стаза бидат,
патувај го светот, дури и во зима,
и за секој снежен миг - благодарам!

Сонет на тропа-Истокова свитка

Трепка-ме тро, со Исток во очите трепкање,
Сѐ-тишина се тро-вечна, во стихови што излегуваат сон.
Не, каде? Ти веќе не си овде, во Истоковите мисли гориш!
За_(и)сцени на неговите реченици не_се во долина, туку во врвови галски.
Како енграмот на вечноста,
ги разголи своите идеи
сега.

П-ега
со Истокови стихови:
со уметност, тајни што ги разголи во слова како бисери, светли во ноќта.
Со нас, нека зборовите на Исток се распуштат,
во ова пишување, сети се на звуците,
и за неговата магија - во љубовта благодарам!