КОГА СПОМЕНИЦИТЕ БИ ОЖИВЕАЛЕ

„Тато, види како го кревам Букефал на две нозе!“ - му се обрати Александар на својот татко.

„Сине, кога ќе ти дојдам таму...“ - негодуваше Филип.

„Не се дерете, бе, уше рано сабајле, да ви ебам матер!“ - се пубуни дремливо Јустинијан.

„Ти, па, тивок, у пизду материну!“ - му одврати Груев.

„Уше рано сабајлечки почнаа да се караат...“ - му рече Девојката под летниковецот на своето Момче.

„Само да не почнат да се тепаат...“ - ѝ одговори Момчето.

„Кој кур бараме во Скопје, да им ибам неписмените?!“ - одеднаш извика Шатев.

„Абе, Павле, ова позади Дунав е?“ - наивно праша Пингов.

„Вардар, креле едно!“ - разочарно му одговори Павел.

„Зошто сум јас вака ко казнето прваче ставен? Плус и на луѓево од пицеријава шо личи на циркус грб им вртам.“ - како за себе праша Самоил.

„Ќути, бе, старо! Ти ги преебале војниците ко на Мортал Комбат! Да не сакаш да те наградат?“ - надмено му развика Александар.

„Немој така, Аце, сине, со постари!“ - Филип го замоли Александар.

„Шо, бе, постар?! Види го! Санта Круз! Хоу, хоу, хоу!“ - Александар продолжи со својот потсмев.

„Другар Даме, дали ти навистина ме предаде?“ - расонет Делчев го запраша својот сосед Груев.

„Од кај да знам, бе, брат! Имаш под мене таблица, имаш МАНУ онаму, не ме смарај! Статуа сум, брат!“ - се налути Груев.

„Пази да не го знаат, и талбицата, и МАНУ.“ - промумла Делчев. - А дали е вистина дека луѓето мислат дека јас сум го рекол она: ’Излези момче право на тераса!’?“

„Наводно има такви! - рече тој.

„А дали е вистина дека во Градскиот парк ме има мене уште еднаш?“ - го запраша Делчев.

„Тоа е вистина!“ - задоволно одговри Груев.

„Ќе отидам на мегдан со тој човек. Мене мора да ме има само еднаш!“ - рече Делчев, за потоа да им се обрати на останатите. - „Браќа, бидете поздравени, и гледајте го Плоштадов како поле за културен натпревар“

„Шчо сте напраиле?!“ - се зачуди Мисирков кога разгледа наоколу. - „Јаска не сум бил Скопје, ама не сум си го замислувал вакво.

„Дали си тоа ти, брате Крсте?“ - го поздрави Чуповски својот другар Мисирков, чудејќи ѝ се на Портата,. - „И зошто те направиле кепец?!“

Чуповски не доби одговор. Се упатија кон Плоштадот.

„Абе, куј е увој Димитрија Чуповски?! Нисо го спумињавме у сридно, ама нисо ни памтам! - ѝ рече едната Шмизла пред Теранова на Другата. - „Дицко! Диме!“

Чуповски и Мисирков се доближија до нив.

„Диме, бе, куј си ти? Куј фактор си ти у насава историја да ти има удма ду нас Аце?!“

„Сакаш сеа да викнам Турци или Скинери да те силуваат?“ - налутено ѝ се обрати Чуповски на Првата Шмизла.

„Дицко, Турци нима удамна, ама коа висе викас, викни го Вилициствиниут, а од Скинерите, било-кој. Они сите ми се слатки! - му одговори Шмизлата.

„Брат, за кој се боревме ние цел живот?!“ - му се обрати Чуповски на Мисирков. - „Кај не знаат кои сме, уше сакаат Турци да ги ебаваат!“

„Маце, прво, Турците имаат мнугу пуголеми од вас, а друго, знам куј е Крсте Мисирков!“ - самоуврено одврати Шмизлата.

„Кој е, бе, Крсте Мисирков?“ - ја праша Чуповски Шмизлата.

„Па... Има идно скуло по ниго крстено...“ - засрамено одоговори Шмизлата.

„Не ти гинат тебе Скинери...“ - заканувачки рече Чуповски

Тогаш Чуповски забалежа дека неговиот пријател Крсте се бакнува со Втората Шмизла.

„Брат, не се лапај у јавност, казниво е со закон и прај ми друштво до Парк да најдеме некои бричени за неписмениве!“

„Е, немој де, така...“ - сожалувачки му одговори Мисирков на Чуповски додкеа овој го влечеше кон Градскиот Парк. Мисирков се заврте кон Втората Шмизла, ја отоври устата базгласно кажувајќи: „Јави ми се!“, додека раката во форма на мобилен ја стави на увото.

„Мајку вам божју, зар се моја важност своди само на једну јебену бисту?“ - беснееше Броз пред истоимената гимназија.

„Јеби га, братче, тој ти е.“ - рамнодушно му одговори Ченто, кој реши малку да прошета, тапкајќи го по рамо.

„Друже Ченто?“ - Тито зачудедно го погледна него, зартувајќи се.

„Друже Тито!“ - Ченто му одоговри, салутирајќи.

„Извини што не могу да ти узвратим војничким поздравом, немам руке, јеби га...“

„Абе, а кој сме ние уствари?! - Момчето под летниковецот ја праша Девојката.

„Адам и Ева?“ - Девојката го запраша Момчето.

„Ја се двоумам меѓу нив и Ромео и Јулија. Ама и двата пара се заебани. Едните не знаат да се ебат, другиве се преебуват, то ест, убиваат.“ - заклучи тој.

„Значи, да бараме јаболко?“ - праша Девојката.

„Да!“ - одлучно одоговри Момчето.

„Сине, доста го заебаваш чоекот и дој да освајаме нешто!“ - Филип му рече на својот син.

„Шо ќе освајаш, бе?! Ти знаеш ли чив град е овој?!“ - Јустијан гневно го запраша Филип.

„Шо, бе, Џастин, твој да не е?!“ - одврати Филип.

„Па, мој е! Јустијана Прима!“ - гордо одговори Јустинијан.

„Добро, тогаш... Сине, сечи му ја главата на типчево пред тебе шо им е имењак на двајца пеачи.

„За куи два пеаци праи муабет?“ - Првата Шмизла ја праша Втората.

„Па, Бибер и Тимберлејк! - одоговори Втората.

„Па куј уше гу памти Тимберлејк?!“ - рече Првата, преверувајќи со очи.

„Филип е стар чоек, имај разбирање.“ - ѝ одоговри оваа.

„Важи, тато.“ - послушно одговори Александар.

„Немој да ме убиваш, те молам! Каде е мојата Теодора?“ - низ плач зборуваше Јустинијан.

„Па, за сега, јас ќе ја заменам!“ - рече Груев смртно застрелувајќи го Александар.

„Ми го уби детето, пичка ти матер!“ - се расплака Филип.

„Шо е, бе?! Џастин ми е комшија, и ќе го бранам!“

„Е сеа ќе ти ја начукам пушката у шупак!“ - се закани Филип, воздржувајќи се да не опцуе повторно.

Така започна Нултата Плоштатска Војна. Кон сојузот на Груев и Јустинијан, се придружи и Самоил, додека Филип остана сам со својата мала, но силна војска. Наоколу Гемиџиите извршуваа самоубиствени бомбашки напади вез Ристиќевата Палата, пицеријата „Пелистер“, „City Gallery“... Скокачката под Камениот Мост се откажа од скокање во нечистиот Вардар, и му се придружи на генг-бенгот помеѓу Шмизлите и повеќемината Скинери. Од Паркот се слушаа пукотници од борбата помеѓу двата Гоце Делчев-а.

„Какви кретени, еј! Не научија и не научија!“ - проговори Девојката под летниковецот.

„Као да знаев дека ќе се истепаат! Него, ај да бараме јабука за да можеме да се прцаме, зашо после ќе испадне дека сме Ромео и Јулија и ќе треба да се... брцаме!