ОСАМЕНАТА СТАРИЦА

Таа седеше во својот празен дом,

со својот црн пекинезер на своите колена,

гледајќи разни криминалистички серии.

Но паметот не и е во дејствата

што несвесно ги набљудува,

туку во своите деца

кои не знае каде се,

што прават,

и дали веќе ја заборавиле?

Ненамерно секој ден

им е се` полута за

ваквото однесување кон неа,

иако знае дека не е праведна.

Но, таа се чувствува толку проклето осамена...

Толку осамена, што веќе почнува да се навикнува на тоа.

Се чувствува како да е последната на светот,

како сите да ја заборавиле...

И секој миг се прашува:

,,Што ќе ми е животот,

кога ми е толку празен,

без бепче да го играм,

без маж да го сакам?``

,,Се чини дека живеам

само за ова мало црно кутре,

кое од ден на ден,

е се` поблиску до мојата доба!``