МИНЛИВОСТ

Ко фурија упаѓам утепан у падот кон бескрајноста,
ко турпија упорна уморно ја изгребувам трајноста.
Сурија тапани тропаат, сокривајќи ми ја јасноста.
Ѓурултија и траор тромо ми ја подгреваат јароста.

Возвишени вивнати воздишки ѝ го поткреваат здолништето.
Мора, барем, за нешто да ѝ се подобри гледиштето.
Полето си го ожнеа, сал ми го остави стрништето
и - на валканата метална река (славјанска) - лежиштето.

Сека зима вака здивот ми замрзнува
и уште една реска во времето трзнува;
сека секунда со различна секавичност ни збрзнува,
ама уште еден ист јазол пак кон гробот ни се врзува.