ВОЗ НИЗ ВОДА. ДОМА

Дур старо тркало пруга дроби,
воз зол и зелен назад ме води -
дома - кај ненадраснати коби:
ќејф умрен уште пред да се роди.

Отровни се сите нови води:
се распаѓам незапливан во нив.
Дека сум вешт пливач само сонив;
на јаве сал плач добро ми оди.

(Лажам! Силно да урлам умеам,
кога не цмиздрам и не гувеам.
Та, кога ќе стигнам кај Посејдон?!
Како ли ќе созрее возот зол?)

На станицата кај водниот бог,
ќе стане, син`, ова вовче добро;
ќе стане, ко стан, новиот мој дом
каде ќе се чувствувам целосно.